چـرا...؟! _ 4

چرا دنیا را به آخرتمون اولاتر میدانیم ؟!

مدت زیادی هست كه فكر كردن به این موضوع دغدغه ی فكریم شده و برام واقعا سواله ...
چرا صدا و سیما با این همه برنامه ریزی عالی ! و با این همه برنامه های پربار ! ، چرا الویت زمان پخش "پیام های بازرگانی" را نسبت به "حدیث" گنجانده شده در قبل از پخش اخبار ، بیشتر میدانند ؟

تا بحال به این دقت كردید یا نه ؟

قبل از پخش اخبار (اخبار 22 كه من هر شب میبینم ، همیشه (اكثر مواقع) این موضوع براش صادق هست) ، تا اونجایی كه می توانند "پیام بازرگانی" پخش میكنند ، به حدی كه فقط سه ثانیه قبل از پخش اخبار وقت داری كه حدیث ذكر شده را بخونی . توفیق خوندن "حدیث" را توی اون سه ثانیه فقط مدیون پخش صدای دینگ ، دینگ ، دینگ قبل از ساعت 22 هستیم ! . یعنی اگر رسم نبود كه سه ثانیه قبل از خبر ، این صدا نباشه ، "حدیث" را محال بود بتونیم بخونیم !.

آخه خدا وكیلی نباید به فكر بیافتند كه از "پیام بازرگانی" بزنند و اهمیت این "حدیث" را با نمایش بیشترش نصیب ما كنند و توفیق تفكر كردن بر روی "حدیث" را از ما نگیرند .

یعنی اینقدر "پیام بازگانی" مهمه كه باید حدیث را این شكلی بخونیم ؟  .(هول هولی)
دیــنــگ ، دیــنــگ ، دیــنــگ ، ســاعــت 22 ، تــیــراژ خــبــر و اخــبــار .
----------------------------------------------
                         حدیث

این تیراژ یعنی اینقدر بار مثبت داره و روی ما تأثیر میگذاره كه حتما هر شب و همیشه باید بیننده اش باشیم ولی اون "حدیث" همون سه ثانیه برای این دنیا و اون دنیای ما توفیق میكنه ؟
شاید این جمعه بیاید ، شاید ...