«ابو علی محمد بن احمد بن جنید بغدادی» مشهور به «ابن جنید» از اعاظم فقهای امامیه و اکابر علمای شیعه و از مشایخ شیخ مفید و مشایخ نجاشی و شیخ طوسی بوده است. او نخستین کسی است که باب اجتهاد را مفتوح ساخته و یا این که او در این امر از «حسین بن ابی عقیل» پیروی نمود. لذا از این دو بزرگوار در السنه فقها به «قدیمین» تعبیر می کنند.
مرحوم نجاشی پس از آن که وی را به «وجه فی اصحابنا، ثقه جلیل القدر» توصیف کرده گفته است: از بعضی بزرگان شیعه شنیدم می گفت: مبلغی مال و شمشیری از حضرت صاحب (ع) به نزد او بود که در مرض موت، آن ها را به کنیزش سپرد. از مؤلفات وی: الالفه، التراقی الی علی المراقی، نثر طوبی، ازاله الران عن قلوب الأخوان، الاحمدی فی الفقه المحمدی، الافهام لأصول الاحکام، احکام الصلاه، استخراج المراد من مختلف الخطاب است. به قولی، در سال 381 در ری درگذشت.

شاید این جمعه بیاید ، شاید ...